Numrat ''Fibonacci'', numrat që mundësojnë jetën

Numrat e Fibonaccit janë numrat e numërimit të sistemit natyror. Ata shfaqen kudo në natyrë, në bimë, në modelin e petaleve të një luleje, në një boçe pishe apo shkallët e një ananasi. Numrat e Fibonaccit janë të zbatueshme për këtë arsye në rritjen e çdo gjallese, përfshirë edhe një qelize të vetme, një kokërr gruri, një zgjua bletësh, madje edhe në rritjen e të gjithë njerëzve.
Për Fibonaccin
Fibonacci ishte i njohur në kohën e tij dhe është i njohur edhe sot si një ndër matematikanët "më të mëdhenj evropianë të Mesjetës." Ai lindi në 1170 dhe vdiq në 1240 dhe tani ekziston një statujë që përkujton atë që ndodhet në fund të Kullës të varrezave në katedralen e Pizës. Emri i Fibonaccit është përjetësuar edhe në dy vende "Fibonacci streetsthe Lungarno" në Piza dhe "Fibonacci Via" në Firence. Emri i tij i plotë ishte Leonardo i Pizës apo Leonardo Pisano në italisht se ai ka lindur në Pisa. Ai e quajti vetë Fibonacci, e cila ishte emër i shkurtuar për Filius Bonaçi, duke qëndruar për "bir i Bonaçi", i cili ishte emri i babait të tij. Babai Leonardo (Guglielmo Bonaçi) ishte punëtor i doganës në qytetin e Bugia të Afrikës Veriore.
Pra, Fibonacci u rrit me një edukim të Afrikës Veriore në Moors dhe më vonë udhëtoi gjerësisht rreth bregdetit të Mesdheut. Ai pastaj u takua me tregtarët, të cilëve u mësonte shumë sisteme për të bërë aritmetikë duke i ndihmuar tejmase në aktivitetin e tyre. Ai shpejt kuptoi përparësinë e madhe që kishte sistemi "Hindu-arab" në krahasim me të gjithë të tjerët. Fibonacci ishte një nga njerëzit e parë që arriti të fuste sistemin Hindu-Arab në Evropë dhe falë tij tashmë ne përdorim dhjetë numra bazë me pikë dhjetore, dhe një simbol për zero: 1 2 3 4 5 6 7 8 9. dhe 0
Libri i tij "si ta bëni aritmetikë në sistemin decimal", i quajtur "Liber abbaci" (kuptimi i numrave apo Libri i përllogaritjes) i krijuar në 1202 bindi shumë nga matematicienët evropianë të asaj kohe që të përdornin sistemin e ri të shpikur prej tij. Libri sqaron me detaje (në latinisht), rregullat që ne të gjithë tani mësojnë në shkollën fillore për të mbledhur, zbritur, shumëzuar e ndarë numrat, si dhe gjithashtu shumë probleme për të ilustruar.
Numrat Fibonacci
Rendi, në të cilën çdo numër është shuma e dy numrave paraprake është i njohur si seri Fibonacci: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584, 4181,…
Raporti i çifteve të njëpasnjëshme është seksioni i ashtuquajtur pika e artë (GS) - 1,618033989. i cili është 0,618033989. kështu që ne kemi 1/GS = 1 + GS.
Rendi Fibonacci, të krijuara nga sundimi F1 = F2 = 1, fn = fn 1 + fn-1, është i njohur edhe në shumë fusha të ndryshme të matematikës dhe shkencës.
Trekëndeshi Pascal dhe Numrat Fibonacci
Trekëndëshi u studiua nga B. Pascal, edhe pse ai ishte përshkruar shumë shekuj më parë nga Yanghui, një matematikan kinez (rreth 500 vjet më parë). Trekëndëshi Pascal është thjesht i mahnitshëm dhe perfekt. Ndërkohë, numrat e Fibonaccit mund t'i hasësh shumë shpesh në natyrë (lule, pemë, bimë, gjethe, hoje bletësh etj etj.). Ky fenomen është thjesht një nga "ligjet kryesore të natyrës". Sekuencat Fibonacci shfaqen në cilësimet biologjike, në dy numra të njëpasnjëshëm Fibonacci, fletët e një ananasi, rregullimin e një koni pishe etj. Përveç kësaj, kërkesat e shumta të numrave Fibonacci apo pikës të artë për nga natyra janë gjetur në burimet popullore, p.sh. në lidhje me kultivimin e lepujve, spirale e bredha. Gjithashtu, kurbat e valëve të numrave të Fibonaccit janë gjetur edhe në pemën familjare të bletës.
Fibonacci dhe Natyra
Bimët sigurisht nuk kanë asnjë dijeni për këtë rend - ato thjesht rriten në rrugët më të efektshme dhe më të përshtatshme për to. Shumica e bimëve të natyrës janë dëshmi e gjallë e numrave të Fibonaccit. Disa kone pishe dhe bredhi tregojnë se vetë ekzistenca e tyre varet nga numrat, ashtu si lulet e diellit e shumë bimë të tjera. Lulet e diellit mund të përmbajnë serinë e numrave të Fibonaccit deri në numrin 89, ose madje edhe 144. Shumë bimë të tjera, tregojnë edhe sekuencë më të ndërlikuar se kjo. Disa pemë halore i tregojnë këto shifra në gunga mbi gjethet e tyre ashtu si palmat i tregojnë ato në unazat e trungjeve të tyre. Si ka mundësi të ndodhin këto marrëveshje? Në rastin e këtyre marrëveshjeve apo disa nga rastet mund të jenë të lidhura me maksimizimin e hapësirës për çdo fletë, ose shuma mesatare e dritës bie mbi secilën prej tyre. Pra, natyra nuk është duke u përpjekur për të përdorur numrat e Fibonaccit: ata janë duke u shfaqur si një nënprodukt i një procesi të thellë fizik. Kjo është arsyeja që spiralet janë të papërsosura. Ideja themelore është që pozita e çdo rritjeje të re është rreth 222,5 gradë larg nga ajo e mëparshmja, sepse ajo ofron, mesatarisht, hapësirë maksimale për të gjitha fidanet. Ky kënd quhet këndi i artë dhe ajo ndan të plotë rreth 360 gradë në pikën e artë, 0,618033989. . . .
Përgatiti
KLARITA BAJRAKTARI