Tuesday, 08 January 2008
Nga Kastriot Myftaraj - Rebelimi antiberishë i të pakënaqurve në PD duket se po shkaktojnë një reaksion zinxhir, që mund të çojë deri në humbjen e kontrollit të Berishës mbi partinë, grupin e saj parlamentar. Pas rebelimit të deputetëve Spartak Ngjela dhe Gilman Bakalli u duk se Berisha arriti që të ndalonte “hemorragjinë” e mëtejshme në parti, por kohët e fundit procesi ka marrë rrugë përsëri. Besnik Mustafaj ka avancuar në kontestimet e tij ndaj Berishës dhe qeverisë në përgjithësi, duke vënë në shënjestër sidomos pasardhësin e tij në krye të Ministrisë së Jashtme, Lulëzim Bashën,por edhe ministrin e punëve publike dhe transportit, Sokol Olldashi, siç ndodhi me shkrimin e tij të fundit “A ka Parti Demokratike në Tiranë”, ku praktikisht atakohet ministri Olldashi që mban dhe postin e kryetarit të PD për Tiranën. Ish-ministri Mustafaj është bërë praktikisht analist i gazetës “shqip” përkrah Andrea Stefanit, Mustafa Nanos, Artan Lames etj. Pjesë e këtij reaksioni zinxhir është dhe rebelimi i Mero Bazes, i cili nuk është truk, siç mund të mendojnë disa, por një gjë shumë serioze, çka vërtetohet edhe me faktin se gazeta “Zëri i Popullit”, në 9 janar 2008, i dedikoi një faqe Mero Bazes, duke ribotuar replikën e tij me kryeredaktorin e gazetës “Rilindja Demokratike”, që u botua dy ditë më parë tek gazeta “TemA”. Lufta e hapur mes Mero Bazes dhe gazetës së PD “Rilindja Demokratike”, pra Berishës, erdhi pas një rebelimi të sofistikuar të ministrit të financave Ridvan Bode, i cili në një intervistë në emisionin “Deja vu” të Mustafa Nanos, në top Channel, në 29 dhjetor 2007, duke komentuar një fotografi nga protesta e studentëve në dhjetor 1990, u shpreh se studentët nuk u ngritën në protestë që presidenti komunist (Ramiz Alia) të zëvendësohej nga një tjetër komunist. Është e qartë se Bode sulmoi këtu kryeministrin aktual, Sali Berisha, i cili ishte pasuesi i Ramiz Alisë në postine Presidentit të Republikës, dhe që kishte qenë për 22 vjet anëtar i PPSH. Kjo deklaratë që natyrshëm duhej të kishte bërë shumë bujë, për shkak të kohës kur u bë (dy ditë para vitit të ri dhe në orën 00: 15 të mbrëmjes), nuk pati jehonë. Një tjetër vazhdim i reaksionit zinxhir mund të quhet deklarata e Agim Shehut në një intervistë që dha në një të përditshmë, ditën e diel, ku duke i paraqitur organizatat-bazë të PPSH, si ekuivalente të rezidenturave të sigurimit të Shtetit, për nga praktika e mbledhjes së informacionit, sipas mënyrës dhe në dobi të Sigurimit të Shtetit, linte shteg për interpretimin se edhe kryeministri Berisha, i cili ka qenë për dhjetë vjet sekretar-organizate të PPSH, ishte pjesë e strukturave të Sigurimit të Shtetit. Një tjetër lloj rebelimi është ai i Jozefina Topallit, e cila në një takim të saj ditët e fundit me struktura lokale të PD, ka paraqitur publikisht solidaritet me militantët e pakënaqur, për shkak se kanë mbetur pa punë. Me këtë Jozefina Topalli, nga njëra anë kërkon të fitojë pikë tek militantët, ndërsa nga an tjetër bën një lloj distancimi nga Berisha, duke e paraqitur atë si përgjegjës për braktisjen e militantëve. Në dinamikë të këtij konflikti në PD qëndron ndjenja e alarmit që ka përfshirë njerëzit e PD, në të gjithë hierarkinë e partisë, dhe në rrethet pranë saj, se Berisha është në prag të largimit të tij nga PD, ashtu si Nano para zgjedhjeve të vitit 2005, dhe se tashmë nga Berisha duhet marrë çfarë mund të merret sa kohë është në pushtet. Në këtë sens, rebelimi i Agim Shehut, i cili nuk është në strukturat e PD, është më tepër një simptomë e kësaj sindrome që ka përfshirë njerëzit në PD. Ndërsa në rastin e Ridvan Bodes kemi të bëjmë me një shigjetë paraprake që i lëshon Berishës, nga bindja që ka se ai do ta largojë nga qeveria me ndryshimet e pritshme. Këto gjeste, të izoluara mund të mos i sjellin shumë probleme Berishës, por rreziku është që ato të shndërrohen në një modë, duke nxitur që të reagojnë dhe të tjerë njerëz, që shikojnë se nuk kanë më se ç’ të marrin nga Berisha, ose kur shikojnë se rebelët shpesh merren me të mirë. Kështu ndodh në rastin e anëtarit të Këshillit Kombëtar të PD, Omer Stringa, i cili për disa kohë bëri zhurmë të madhe mediatike kundër Berishës në gazeta dhe në televizione, ndërsa tash ka heshtur prej disa muajsh, se Berisha i ka premtuar ta mbështesë për ta bërë dekan të fakultetit ekonomik, gjë që e bën Stringën të shpresojë se do ta kandidojnë për herë të pestë për deputet në Elbasan, duke shpresuar që më në fund të fitojë. Berisha e di mirë se një nga gjërat kryesore që duhet të ketë, për të pasur mbështetjen e kancelarive të huaja relevante është që të ketë partinë nën kontroll. Kancelaritë e huaja relevante mund të mos tregohen shumë skrupuloze për metodat se si mbahet partia nën kontroll, por ato nuk mund ta tolerojnë si interlokutor një njeri që nuk ka kontrollin mbi partinë e vet, as në PD dhe as në PS. E vetmja gjë që mund ta bëjë Berishën që të largohet nga posti i kryeministrit para zgjedhjeve të vitit të ardhshëm është që të humbë kontrollin mbi partinë e vet. Berisha e di këtë, prandaj reagon ashpër kundër Bazes, për t’ u prerë rrugën të tjerëve, ndërsa nuk do që të reagojë publikisht ndaj Mustafajt, se nuk do që të përsërisë një tjetër “ngrirje” si në rastin e Ngjelës. Por, në anën tjetër, nëse Berisha nuk reagon shpejt në një mënyrë ose në një tjetër, gjërat do të precipitojnë përfundimisht.
Gazeta "Sot"