Përse lidershipi na përçau!?
Nga Teki KOKA



Me keqardhje, por

duhet ta pra

nojmë se Sh

qiptarët gjithmonë nuk kanë qenë të bashkuar, por të ndarë si mos më keq. Problemi nuk është për padrejtësitë që i janë bërë kombit shqiptar nga fuqitë e mëdha, më 1913 ku u copëtua si pa të keq dhe as pse ata pas një shekulli janë të ndarë përsëri, por për një ndarje ndryshe brenda përbrenda ose midis vedit siç i thonë Shkodranët.

Të gjithë sot e pranojmë, se regjimi i kaluar jo vetëm i internoi, dënoi dhe torturoi shumë ashpër shqiptarët, por edhe i ndau sipas biografisë ose siç quhej lufta e klasave. Ajo ndau familjen nga gruaja, fëmijët nga prindërit, ndau fëmijët, nxënësit, punëtorët, intelektualët, ushtarakët, shqiptarët duke i klasifikuar kudo në shkollë, në punë, në strehim etj. Pa diskutim ndarja biografike ka qenë akti më i rëndë dhe më i shëmtuari i regjimit të kaluar, pasojat e të cilit do të duhet shumë kohë dhe disa breza që të largohen e të shlyen nga kujtesa e shqiptarëve. Edhe sot pas 15-vitesh demokraci ne jemi dëshmitarë, se shqiptarët po vuajnë pasojat e ndarjes biografike, familje të ndara, të përgjysmuara e të shkatërruara. Vëllai nuk takon dot vëllanë, fëmija përçmon dhe urren prindërit që e la analfabet, i hoqi rininë, e burrëroi para kohe, që e shikojnë me dyshim, që i vështirësoj jetën i ndroi vendlindjen. Ata akoma nuk po integrohen në shoqëri edhe pse u është premtuar nga shteti vazhdimisht. Përsëri qeveria demokrate kësaj shtrese ju ka premtuar dhe ata shpresojnë që premtimet të realizohen dhe të mos zhgënjehen si më parë. Por në angazhimin serioz të qeverisë për të sfiduar korrupsionin, nuk mund të veçosh nxitimin dhe rrëmbimin e saj në disa vendimmarrje të pamenduara e të pastudiuara mirë, të cilat jo vetëm i kanë marë shumë kohë, por kanë krijuar konflikte të pa nevojshme me pushtetin vendor, kanë cenuar demokracinë direktë, barazinë dhe lirinë e shtetasve dhe dëmtuar shumë imazhin e vendit tek ndërkombëtarët, të cilët sigurisht nuk kanë qëndruar indiferent, por janë shprehur të shqetësuar e kritik ndaj qeverisë duke na parë me dyshim, sepse akoma po na shoqëron”biografia demokratike”. Akti i fundit që qeveria miratoi para disa kohësh për të ndaluar punësimin e familjarëve e të afërme të pushtetarëve në disa sektorë të veçantë, sikur po na kthen prapa, përsëri penalizim për shkak të biografisë e cila shqiptarët kjo po i shoqëron gjatë, ajo po i ndan, i klasifikon,dhe i shkatëron ata shpirtërisht. Ky është regres, këto akte nuk janë ligjore dhe nuk duhet të zbatohen, sepse dëmtojnë jo vetëm imazhin e vendit, por trazojnë dhe shoqërinë.



Sot po na përçan liderdashuria

Sigurisht sot asnjeri nuk

mund të mohojë ndry

shimet e mëdha që kanë ndodhur në vendin tonë pas viteve 90-të në të gjitha fushat, pamvarsisht se ato duhet të ishin shumë herë më të mëdha, po të kemi parasysh resurset e jashtëzakonshme akoma të virgjëra dhe të pa shfrytëzuara që ka vendi ynë. E megjithëse vendi është shumë i pasur, populli është shumë i varfër. Të gjithë e thonë këtë, e pranojnë dhe politikanët, të cilët në çdo rast ja hedhin fajin kundërshtarit politik dhe populli vazhdimisht ankohet dhe përsëri faji ngelet jetim, asnjë nuk mban përgjegjësi, pasojat gjithmonë shkarkohen tek ai, reformat prekin vetëm atë dhe asnjëherë drejtuesit e lartë dhe shtetarët qoftë larg deputetët, të cilët janë bërë si lule mos më prek, gëzojnë privilegje të llahtarshme. Sikur të mos mjaftonin këto fenomene të rënda, një sëmundje jo më pak e dënueshme dhe shumë e rrezikshme, ka prekur shoqërinë shqiptare, ajo është përçarja në familje, në pallat, në komunitet, në qytet, midis qyteteve dhe më keq akoma midis krahinave veri-jug. Padyshim ky fenomen është shfaqur dhe ka ngritur krye në këto vite demokracie sidomos në 10-vjeçarin e fundit, i cili është bërë shumë shqetësues. Në qoftë se në sistemin e kaluar ekziston ndarja në familje e midis familjeve dhe këtë sëmundje e mbolli ideologjia, propaganda, demagogjia e udhëhequr nga partia që emërtohej biografia, sot ndarja ekziston përsëri dhe kjo sëmundje origjinën e ka përsëri nga politika dhe kjo quhet lider dashuria apo lider simpatia. Këtë ndarje do ta kuptosh më mirë po t’i referohesh rezultateve të zgjedhjeve elektorale e sidomos atyre të Korrikut 2005 në grafikun e stampuar në hartën e Shqipërisë të analistit Fevziu, një ditë pas përfundimit, sipas rezultateve paraprake që dhanë vetë subjektet politike, ku në grafik mbisundonin dy ngjyra, në veri mbisundonte ngjyra blu, ndërsa në jug ngjyra rozë. Kjo dukuri dyngjyrëshe sigurisht ju ka rënë në sy, njëkohësisht krahas pyetjes dhe shqetësimit, të gjithë kanë bërë pyetjen, përse dhe cilat janë arsyet e kësaj ndarje disi e pazakontë, jo e lehtë për tu shpjeguar. Për këtë problem kanë shkruar analistë të ndryshëm, janë shprehur dhe politikanë dhe në përgjithësi ata e shikojnë shqetësuese dhe vlerësojnë të dëmshme për vendin, shoqërinë por edhe vetë subjektet politike. Sigurisht komentet janë të ndryshme, por ajo që zbulohet lehtësisht është reshtimi elektoral sipas forcave kryesore PS dhe PD, sidomos drejtuesve të tyre politikë, të ndarë në dy kampe në të majtë dhe në të djathtë, demokrat e socialist, në veri votuesit janë me partinë demokratike dhe në jug elektorati voton më shumë socialistët. Sigurisht kjo ndarje nuk ndikon pozitivisht, por përkundrazi ka shkaktuar vetëm efekte negative për shqiptarët të cilët vazhdojnë të jenë të ndarë, dhe të përçarë në dy pjesë sipas krahinave, jug –veri , ndarje rutinore, zakonore që nuk është zgjedhje parimore, por krahinore për të votuar një lider të përkushtuar e të kompletuar që të ketë aftësi, paanësi dhe populldashuri.

Këtë ka treguar praktika e këtyre viteve, ku shqiptarët përkrahin dhe i japin votën liderit të krahinës së tyre, një mënyrë sjellje tipike shqiptare, padyshim koncept i trashëguar nga e kaluara të cilin nuk po e largojmë dot nga ndërgjegjja jonë, një besim i pa argumentuar i tepruar për liderin, partinë, se ai nuk duhet tradhtuar, paçka se lideri apo subjekti që simpatizon dhe mbështet nuk kanë qenë korrekt me premtimet që shpesh kanë dhënë edhe pse ata nuk kanë pasur rezultate konkrete, por vetëm dështime, në një kohë që në demokraci duhet të përzgjidhen vlerat që ka individi, sepse nuk është e plotë vetëm aftësia e përkushtimit për punën, por ai patjetër duhet të ketë Atdhedashuri dhe populldashuri dhe jo të jetë qejfli e hajni, veti që liderët tanë i kanë manifestuar si persona publik shumë të rëndësishëm. Ndërsa subjektet politike duhet të jenë shumë më serioze me elektoratin dhe nuk duhet të kenë si objektiv kryesor vetëm rrëmbimin e votës dhe pastaj ta kujtojnë atë në fushatën elektorale të radhës, populli duhet të zgjohet sa më shpejt dhe të mos u besoj as lajkatarëve as demagogëve, por të bashkohet dhe ti dali zot vetes, sepse vetëm kështu ai do të realizojë aspiratat e tij. Sigurisht në demokraci kjo bëhet me votën e lirë