“Precedenti Basha” kundër Lulëzim Bashës
Nga Mero Baze
Opozita ka nisur një fushatë të qartë për të denigruar Lulëzim Bashën, për shkak se ai nuk e shoqëroi heqjen e imunitetit të tij me dorëheqjen nga ministër i Jashtëm pas akuzave të ngritura nga prokuroria. Fushata është fokusuar lehtësisht te fakti që ministri ynë i Jashtëm sa herë që do t’i japë dorën ndonjë kolegu të vet në Evropë apo SHBA, për një të dhjetën e sekondës do t’i kujtojë atij se ka përpara një ministër që po hetohet për korrupsion. Kjo natyrisht krijon një problem të fortë për perceptimin e imazhit të qeverisë shqiptare. Nga ana tjetër, opozita po përdor faktin që ish-ministri i Drejtësisë, Ilir Rusmali, dha dorëheqjen për një kurth të ngritur nga vetë mekanizmat e pushtetit për ta eliminuar politikisht. Edhe pse ishte tërësisht jashtë përgjegjësisë së tij, siç e provoi dhe prokuroria, Rusmali dha dorëheqjen dhe shprehu gatishmëri për t’u hetuar nga kryeministri dhe prokuroria. Tashmë, prokuroria ka njoftuar përmes shtypit se i ka mbyllur hetimet dhe nuk gjen vepër penale, dhe ish-ministri është thjesht një deputet që vlerësohet nga të gjitha palët. Ky kontrast i thellë mes pasojave që pati Rusmali nga një akuzë e ngritur në formë kurthi në rrugë dhe pasojave që ka Basha nga një akuzë e ngritur politikisht prej prokurorisë, natyrisht janë një element i fortë në duart e opozitës për luftë politike.

Por problemi është më i thellë se kaq. Në gjithë këtë histori unë besoj te pafajësia e Lulëzim Bashës si ministër Transporti, jo vetëm pse kësaj historie i ka dalë vetë zot kryeministri Sali Berisha, por dhe për faktin që, edhe nëse kemi të bëjmë me ndonjë dëm të mundshëm ekonomik për shkak të emergjencës politike, me të cilën duhet të ndërtohej kjo rrugë, kurrsesi nuk kemi të bëjmë me një korrupsion në formë përvetësimi fondesh.

Ajo që unë kuptoj në gjithë këtë histori, është qëndrimi i Lulëzim Bashës si politikan. Si në rastin e hezitimit për të shkuar në prokurorinë e Dhori Sollakut, dhe në rastin konkret ai po demonizohet për një vendim që nuk po e merr vetë, por po ia dikton kryeministri Sali Berisha. Në një mbledhje të grupit parlamentar në mesnatën që po i hiqej imuniteti Lulëzim Bashës, kryeministri Sali Berisha ka sqaruar deputetët e të gjitha grupeve të shumicës se Lulëzim Basha paska dashur të shkojë te Dhori Sollaku, por ai nuk e ka lejuar. Me këtë rast, kryeministri kishte derdhur dhe një lumë të sharash për një artikull timin, në të cilin shprehja keqardhjen që Lulëzim Basha nuk i ishte përgjigjur politikisht provokimit politik të Dhori Sollakut. Tashmë, Lulëzim Basha është pa imunitet dhe pas ca kohësh shpresoj se do të jetë i pastruar nga akuza, por është tepër i dëmtuar moralisht prej opinionit në përgjithësi. Jam më se i sigurt në luajalitetin e tij ndaj kryeministrit, siç jam i sigurt që pas ca kohësh kryeministri do të shpjegojë sërish në ndonjë mbledhje grupi parlamentar ose në ‘TV Klan’, që Lulëzim Basha i ka kërkuar të japë dorëheqjen, por ai nuk e ka lënë. E gjithë kjo histori në fakt zhduk çdo detaj të ndonjë identiteti politik të Lulëzim Bashës dhe e bën atë një produkt fund e krye të ideve, vizioneve dhe perceptimeve të kryeministrit Sali Berisha. Pas disa muajsh, ndoshta dhe ndonjë viti, ne mund të kemi një njoftim që Lulëzim Basha është i pafajshëm, por nuk do të kemi më një Lulëzim Basha politikan, pasi do të na duhet të presim sesi e vlerëson kryeministri Sali Berisha këtë lajm, që të japim mendimin tonë për Lulëzim Bashën. Ky njeri tani nuk rrezaton më asnjë individualitet politik, asnjë ide të vetën dhe asnjë grimë guximi politik për të vendosur për fatin e tij. Ky është një manekin prej dylli, të cilit mund t’i ndryshosh dhe buzëqeshjen, nëse kjo vendoset pa debat në mbledhjen e kryesisë së PD. Politika e jashtme e Shqipërisë nuk vlen për asgjë tjetër, veçse për të rrezatuar suksesin e politikës së brendshme në botë. Janë pak ekzagjerime ato që lidhin imazhin e ministrit Basha pa imunitet me çështjen e Kosovës. E tmerrshme nuk është që ne tani përfaqësohemi në botë nga një ministër pa imunitet për shkak të akuzave për korrupsion, por nga një ministër që nuk ka leje të japë dorëheqjen. Ky është një mesazh konfuz për botën perëndimore. Kjo i jep fund shpresave të dy viteve më parë, se në PD po vijnë njerëz me individualitet, të cilët do të dijnë të ndryshojnë atë që kundërshtarët e vizatonin si njeri autoritar. Dhe për këtë kemi të drejtë t’i kërkojmë të gjithë nga pak llogari. Jo pse është vërtet i korruptuar. Jo pse nuk besojmë te pafajësia e tij, por te fakti zhgënjyes që ai po asfiksohet nga dashuria e tepërt e kryeministrit për të, që i ngjan paksa kompleksit që i kap prindërit që birësojnë fëmijë në moshë të madhe. Të gjithë shpresojmë se pas njëfarë kohe mund të flitet për një ministër të pastruar nga akuza për korrupsion, por rreziku është se mund të kemi një Lulëzim Basha, për të cilin nuk ia vlen të flitet fare.