Dhurata Kaloshi

Ja dhe Zaganjori dha doreheqjen me pretendimin se nuk gezon mbeshtetjen e opozites dhe si i tille do te paragjykohet gjate ushtrimit te detyres se presidentit. “Nuk jam më kandidat për raundin e katërt, nuk pranoj që të jem kandidat për raundin e katërt. Për mua ka shumë rëndësi fakti që opozita nuk ka besim tek unë dhe do të paragjykohet çdo vendimmarrje e imja në një kohë që Shqipëria përballet me sfida të jashtëzakonshme. Është reforma zgjedhore, janë zgjedhjet e vitit që vjen, reforma në Drejtësi që duhet të bëhet, çështja e pranimit të Shqipërisë për të fituar statusin e vendit kandidat e me radhë” (Panorama; Presidenti i ri: Prapaskena, ja përse u tërhoq Zaganjori)
Doreheqja nga kandidatura per president edhe pse u krye nga ai si nje akt personal, pavarsisht se si do te gjykohet , si nje akt i dobet apo qytetar, ne fund te fundit vertetoi se perpjekjet e nderkombetareve per ta detyruar poziten dhe opoziten te zgjedhin nje president me konsensus mes tyre ose e thene shqip "te bien ne pazar”, kan deshtuar. I gjith ky proces i zhurmshem i dirigjuar shpesh here nga nderkombetaret, nuk solli rrezultat tjeter perveçse i dha shansin Rames per te krijuar alibine e rradhes ne lidhje me stimulimin e nje krize te panevojshme ne procesin e zgjedhjes se presidentit. Rama nuk kishte as me te voglen aresye per te mos e pranuar kandidaturen e Zaganjorit, por ai qellimshem luajti dhe vazhdon te luaj me karten e konsensusit per te stimuluar nje “krize presidenciale” duke u fshehur pas deklaratave te nderkombetareve, qe padashje ose me dashje jane bere pale me te. Kam qene dhe jam kunder nderhyrjeve te nderkombetareve persa i perket disa proceseve siç eshte edhe ai i zgjedhjes se presidentit. Shqiperia i ka te gjitha institucionet e nevojshme per ta kryer procesin e zgjedhjes se presidentit brenda standarteve te demokracise qe ajo ka krijuar, te bazuar ne normat kushtetuese te vendit. Kushtetuta e vendit sqaron me se miri proceduren e zgjedhjes se presidentit dhe shmang krijimin e krizave te panevojshme. Ideja se presidenti duhet te jete konsensual meqe ai si kryetar i shtetit perfaqson edhe unitetin e vendit, nuk e justifikon domosdoshmerine e konsensusit me opoziten ne perzgjedhjen e tij, sepse eshte vete funksioni i presidentit i rregulluar me kushtetuten e vendit qe e çvesh ate automatikisht nga çdo petk qe ai ka mbajtur me pare por mbi te gjitha konsensusi me i mire eshte vota e çdo debuteti. Ish presidenti Moisiu edhe pse u zgjodh me konsensus, nga votimi ne parlament rrezulton vetem formalisht i tille pasi nuk mori me shume se 84 vota. Konsensuset ne pergjithesi jane procese te veshtira jo vetem per Shqiperine, por edhe per vende te cilat kane arritur nje demokraci tejet te konsoliduar. Shembujt jane te shumte.Vende te tera ne mungese te arritjes se marreveshjeve te nevojshme kane mbetur muaj te tere pa qeveri, ose jane detyruar te bejne zgjedhje te reja. Pra Shqiperia nuk eshte “delja e zeze” siç perpiqen ta paraqesin njerez te caktuar. Veshtiresite, ose mos arritja e konsensusit me opoziten ne perzgjedhjen e presidentit nuk jane shenje e mosfunksionimit te demokracise. Fakti qe forcat politike te mazhorances kane mundur te bien ne konsensus per kandidatin tashme te dorhequr, Zaganjori, tregon se demokracia ne Shqiperi eshte mese funksionale.. Doreheqja e Zaganjorit duke qene nje vendim personal i tij nuk e trondit procesin, edhe pse opozita do te perpiqet te perfitoje nga ky vendim i tij. Zaganjori thjesht tregoi anen e tij te dobet, pafuqine e tij per tu perballur me sfida jo te zakonshme. Ne te vertete legjitimohet perzgjedhja e nje presidenti nga “rraca” e atyre qe jane sprovuar ne beteja politike e jo politike, kane pervojen e duhur ne ushtrimin e funksioneve te larta politike e shteterore, apo ne sipermarrjet e medha te levizjeve te shoqerorise civile. Qe e kane “lekuren e trashe” per te duruar, dhe forcen per tu perballur me sfida te veshtira. Shqiperise nuk i duhet nje president kukull dale nga konsensuse artificiale por i duhet nje kryetar shteti qe eshte ne gjendje te beje diplomatin kur e do puna, komandantin e pergjithshem dhe reformatorin e institucioneve te drejtesise dhe per rrjedhoje eshte ne gjendje te beje kryetarin e shtetit, sidomos ne kushtet kur besoj se ne “magazinen e presidences” dekoratat tashme jane mbaruar.