Një kazan fasule për 11 të mjerë

Në Vaun e Dejës, me njerëz që hanë ç‘t‘u falin dhe kanë për rojë një qen të verbër



Në periferi të qytetit të Vaut të Dejës, prej disa vitesh jetojnë në një ndërtesë së bashku disa familje, në kushte më shumë se të mjerueshme. Këta njerëz nga i gjithë Veriu i Shqipërisë, me histori nga më të ndryshmet, duke filluar që nga viktimat e prostitucionit, deri te personat që nuk u dihet as emri, i ka bashkuar së bashku halli dhe vuajtjet.

Aktualisht, ata nuk kanë asnjë përkrahje nga shteti dhe gjendja e tyre ka shkuar deri aty sa të rrezikojnë jetën nga mungesa e bukës. Çdo ditë, aty gatuhen fasule të falura, ndërsa duhani pihet i dredhur me gazetë.

Në të hyrë të qytetit të Vaut të Dejës, 20 kilometra larg Shkodrës, në të majtë të rrugës ndodhet një ndërtesë njëkatëshe, ngjyrë e verdhë, e dalë boje, ku dritaret janë me plastmas të grisur dhe dyert mungojnë. Për energji elektrike dhe ujë të pijshëm nuk bëhet fjalë brenda saj.

Sa më shumë afrohesh, aq më shumë të krijohet përshtypja se është një ndërtesë e braktisur pas lufte, por realisht kjo është shtëpia fort e dashur për 11 persona nga Veriu i Shqipërisë që jetojnë këtu prej katër vitesh dhe të thuash në kushte të mjerueshme duket pak. Në të jetojnë familje dhe individë të braktisur, që kanë probleme nga më të ndryshmet.


Mimoza

E gjetëm duke fshirë oborrin para shtëpisë dhe mësuam se quhet Mimoza Ademi. Është 30 vjeçe, me origjinë nga Lezha. Ajo është një nga personazhet e kësaj shtëpie të madhe, të cilës tashmë i ka ikur aftësia për të folur me logjikë. Por vuajtjet e saj flasin shumë. Siç tregon Nikollë Lleshi, kryetari i shoqatës humanitare "Besa", që kujdeset për këta persona, mësojmë se Mimoza ka qenë një ndër vajzat më të bukura në lagjen e saj dhe nxënësja më e mirë e shkollës ku mësonte. Ajo u rrëmbye në moshën 17 vjeçe dhe u dërgua në Itali, ku është shfrytëzuar për shtatë vite si prostitutë. Teksa flasim me Mimozën, që aty e thërrasin Moza, kuptojmë se tortura dhe vuajtjet e mëdha reflektohen në sjelljet e saj. Nikolla na thotë se ajo ka humbur kujtesën dhe nuk di të flasë normalisht dhe shumë veprime i kryen pa logjikë. Moza është braktisur nga familja dhe tashmë është bashkuar me familjen e re që mund të quhet familja e madhe e hallexhinjve. Duke treguar për Mozën, kryetari i shoqatës "Besa" tregon se ajo ka qëndruar për disa vite para Komisariatit të Policisë Lezhë pa folur me njeri. "Ajo vetëm qëndronte para derës dhe nga aty e kemi marrë para katër vitesh dhe e kemi sjellë te kjo strehë", thotë Nikollë Lleshi.


Banorët e tjerë

Historitë e familjeve dhe personave që ndodhen në këtë shtëpi janë nga më të ndryshmet. Aty jeton një plakë që nuk di të flasë dhe nuk dihet asgjë për të, madje as për emrin. Aty jeton edhe Diella Gjini, të cilën e thërrasin "halla". Rrudhat e panumërta në fytyrën fisnike të saj tregojnë për halle që duket se asnjëherë nuk janë zgjidhur. Duke folur për gazetën ajo shprehet se është vendosur këtu që kur lumi Gjadër në Vig ia përmbyti krejtësisht banesën, e la në mes të katër rrugëve bashkë me pjesëtarët e familjes së saj. Në një moment që të duket se tashmë nuk do të dëgjosh më vuajtje, përpara shfaqet një grua me një fëmijë në krah, i cili vetëm qan. Mësojmë se gruaja së bashku me fëmijën është braktisur nga i shoqi që është nga Maqedonia. Në një dhomë, dera e së cilës nuk hapej kurrë, na thonë se ndodhet një i verbër rreth të dyzetave, i cili nuk duron dot dritën se i fillon dhimbja e syve.


Apel për ndihmë

Këto familje jetojnë nën kujdesin e një shoqate humanitare që quhet "Besa". Kryetari i saj, Nikollë Lleshi, thotë se "deri tani është bërë e mundur ndihma nga hoxha dhe prifti i fshatit dhe disa banorë që sjellin falas ushqime, por situata është tepër kritike dhe duhet të ndërhyjë shteti për të shpëtuar këto jetë njerëzish".

Megjithëse kryetari i kësaj shoqate humanitare i ka vënë në dijeni Presidentin, Kryeministrin dhe Kryetaren e Kuvendit që këta njerëz po vdesin për bukë, asgjë nuk ka ndryshuar dhe ata vazhdojnë betejën për mbijetesë.

E vështirë, madje duket e pamundur që në ndonjë cep të Shqipërisë të ketë të tilla familje dhe individë që jetojnë së bashku me të tilla vuajtje mbi supe.

Për ironi të fatit, edhe qeni i kësaj shtëpie është i verbër. Ky qen është gjetur në rrugë nga banorët e shtëpisë dhe është marrë për ta ndihmuar. Në këtë shtëpi me zemër të madhe por me shumë pak kushte, çdo ditë gatuhet një kazan fasule të falura, ndërsa varfëria arrin kulim kur duhani, edhe ai i falur, pihet i dredhur në copa gazetash. Në mungesë të shtëpive, të ushqimit, të veshmbathjeve, ilaçeve, ujit të pijshëm dhe energjisë elektrike këta njerëz i bëjnë apel shtetit që t‘i ndihmojë për të mbijetuar.
Shqip