Politikanët spiunë, bomba kamikaze në dorë të nomenklaturës së kuqe



Megjithëse politika shqiptare ka qenë e gatshme të hapë dosjet e spiunëve të sigurimit të shtetit formalisht, ajo asnjëherë nuk ka qenë e gatshme të formalizojë vendimin për hapjen e dosjeve duke miratuar përfundimisht ligjin përkatës. Nëse ky ligj u miratua në periudhën e parë të qeverisjes demokratikase, ku Berisha krijoi dhe komisionin Mezini, i cili penalizoi dhe përjashtoi shumë politikanë nga konkurrimi për deputetë, ardhja në pushtet e socialistëve bëri që ky ligj të humbte forcën e tij duke dobësuar edhe punën e komisionit “Bezhani”, deri në mbylljen përfundimtare të këtij institucioni.Mbyllja e këtij komisioni erdhi si rezultat i luftës të ashpër që politikanët e përfshirë me dosjet e sigurimit të shtetit i bënë këtij ligji. Nëse Berisha e personalizoi luftën e tij politike duke spastruar emrat e kundërshtarëve të vet politikë deri në vitin ’97 nëpërmjet komisionit Mezini, duke hequr nga kandidimi edhe shumë figura që nuk kishin lidhje me dosjet e sigurimit, ardhja në pushtet e socialistëve e atrofizoi dhe bllokoi përfundimisht këtë komision, duke realizuar “de facto” edhe abrogimin e këtij ligji. Pra me ardhjen e socialistëve në pushtet si dhe forcimin e SHISH, ku në strukturat e tij u kthyen thuajse të gjithë ish krerët e ish-Sigurimit të Shtetit, u bë e mundur riaktivizimi në politikë i të gjithë personazheve që kishin dosje dhe ishin rekrutuar nga arma e Sigurimit të Shtetit. Përfundimisht nëpërmjet dosjeve të spiunëve tashmë politika e vjetër e udhëhequr paskuintave nga udhëheqësit komunistë arriti të marrë në zotërim të plotë demokracinë shqiptare. Tashmë në parlamentin shqiptar, në pushtetin lokal, në gjirin e partive politike dhe shoqërinë civile gëlojnë spiunët e sigurimit të cilët të riaktivizuar në politikën shqiptare marrin urdhra nga ish nomenklatura komuniste. Sot të dy kampet e politikës, të cilët në fakt pretendojnë se janë të ndarë në të djathtë dhe të majtë, në të vërtetë janë të njëjtat pjella dhe të njëjtat figura që janë komanduar dhe kanë bashkëpunuar me lidhje të drejtpërdrejta apo të tërthorta me sigurimin e shtetit, apo nomenklaturën komuniste. Tashmë shihet qartë se politika shqiptare nuk është e zonja të komandojë dhe të reformojë shtetin shqiptar. Tashmë janë këta spiunë të lidhur nga fija e perit e dosjes apo e pseudonimit merr urdhra nga zëra misteriozë të cilët janë në paskuintë dhe komandojnë kukullat e tyre politike. Shpeshherë, gazeta “SOT” ka publikuar pseudonime spiunësh të sigurimit të shtetit të cilët komandojnë sot shtetin shqiptar duke paraqitur dosjet e tyre apo dëshmi të personave realë për implikimin e shumë prej personazheve publike në spiunime të rëndomta dhe të drejtpërdrejta në dëm të shumë viktimave të komunizmit. Në të vërtetë politika shqiptare nga dita në ditë po dëshmon se nuk mund të shpëtojë nga fijet misterioze të spiunazhit komunist. Në të vërtetë ajo përpëlitet midis kriminalizimit të saj me të shkuarën komuniste, ose me armën vrasëse të sigurimit të shtetit dhe zhvillimit demokratik të Shqipërisë. Shqiptarët tashmë nga dita në ditë kuptojnë se e ardhmja e tyre nuk mund të jetë e sigurtë me një klasë politike kriminale dhe të prangosur nga krimet monstruoze të së kaluarës. Nuk ishte i rastit akuza e ish-gjeneralit Agim Shehu në drejtim të kreut të mazhorancës Sali Berisha, i cili në mënyrë eksplicite e akuzonte këtë të fundit si rezident të sigurimit të shtetit. Pra, kur kreu i mazhorancës, një njeri që deri dje ka qenë komunist i vendosur dhe shërbëtor i devotshëm i komunizmit del i implikuar me fijet e sigurimit të shtetit, atëherë ç’mund të thuhet për pjesën tjetër të politikës të cilën ne e kemi stigmatizuar në pseudonime. Ç’mund të thuash për “medicinën”, “dizenjatoren” apo “çiklistin”, për ministrat “i miri”, “i vogli”, “naftëtari”, për deputetët “çiftelia”, “inxhinieri”, “Alfons Ballshi”, “proletari”, “këndezi”, “poeti”, të cilët aderojnë në politikën e djathtë, me diplomatët “stuhia”apo “malësori”, ,me ish deputetë dhe funksionarë të PD si “qukapiku”, “shishja e qumështit”, “profesori”,”plepi” etj, apo me nomenklaturën e lartë të PS që fillon nga “cigarja”, “serbi”, “ylli” etj. Për më tej, duke vazhduar me shoqërinë civile nga “holta”, i cili pati një denoncim publik në gazetën “SOT” nga një viktimë e tij, si dhe duke vazhduar me “çorapen”, “koranin e myzeqesë”, “masovik-ushtar55”, “bozhuri”, “fatosi” etj. Kjo listë nuk do të mbaronte kurrë nëse do të vazhdonim gjatë duke numëruar politikanë, zyrtarë, opinionistë si dhe përfaqësues të shoqërisë civile. Tashmë këta njerëz janë shndërruar në minë me sahat në demokracinë e brishtë shqiptare, duke e sabotuar dhe minuar në çdo moment rrugën e saj të vështirë. Fitilat e “bombave” spiune janë ndezur dhe po kontaminojnë në çdo moment zhvillimin normal të ekonomisë së tregut. Fakti që sot mazhoranca shqiptare operon dhe drejton me metoda staliniste, duke injoruar ligjet e shtetit shqiptar, apo akoma më keq, duke miratuar ligje në kundërshtim me kushtetutën, tregon se Shqipëria ndodhet në një udhëkryq tejet të rrezikshëm. Për më keq akoma, kur dihet që një pjesë e këtyre dosjeve ndodhen në duart e spiunazheve të huaja, shërbime që në kohën e vëllazërisë socialiste i shkëmbenin ato me njëra tjetrën, përbën një kërcënim serioz për sigurinë kombëtare. Aktivizimi i spiunëve të sigurimit dhe katapultimi i tyre në politikë tashmë komandohet nga njerëzit dhe krerët e lartë të shtetit komunist. Klani Alia, klani Hoxha si dhe klani Kapo, sot dominojnë politikën dhe ekonominë shqiptare. Ata nëpërmjet dosjeve që zotërojnë, kërkojnë rehabilitimin e të shkuarës së tyre diktatoriale dhe rikatapultimin e tyre në politikë duke kriminalizuar demokracinë shqiptare