Qortime per qeverine

AGO NEZHA

31/01/2008 Liderët e partive e kanë rritur etjen e të fituarit pushtet jo thjesht për lavdi, por kryesisht për pasuri. Pushteti presupozon pasuri në dy mënyra ekzistente. Njëra është e natyrshme me mjetin ekonomik të fitimit nëpërmjet punës, ndërsa rruga tjetër është nëpërmjet përvetësimit të pamoralshëm të punës së të tjerëve, pra me mjetin politik të fitimit. Kohët e fundit, disa liderë partizash kanë filluar t’i japin frymëmarrje mendimit sipas koncepteve dhe prirjeve për interesa personale, duke lakmuar kohën e humbur pa pushtet dhe duke e parë se pushteti po u rrëshqet nën këmbë dhe janë dëshpëruar që koha nuk kthehet më mbrapa. Opinionet, orekset, shijet, interesat, kanë filluar t’i bashkojnë në korin e lehësve dhe të lëshojnë si fishekzjarrë në horizontin politik, me motivin e dhimbjes për mosefiçencën e qeverisjes. Në tregun mediatik kanë qarkulluar idetë e disa kryetarëve të të partive të vogla, për një reformim të qeverisë. Sipas këtyre aktorëve në pushtet, duan të marrin dhe rolin e gjykatësit superior për të bërë përcaktimin e vlerave dhe kontributeve të kolegëve në qeverisje. Në demokraci shohim një fenomen të demotivuar. Të paditurit duan të shesin dituri. Të diturit tregojnë maturi dhe thjeshtësi. Kjo është fatkeqësi që i jep revansh një klase politike të papërgjegjshme. Atributet për të çmuar hierarkinë e vlerave, kontributeve, aftësive, moralin qeverisës, e ka një individ që është në krye të qeverisë dhe ai është Kryeministri. Kur është fjala për institucione, sugjerime mund të bëjë vetëm legjislativi për ekzekutivin. Për analogji, një lojtar që është në fushë nuk mund të vlerësojë lojën e skuadrës së tij. Një vizion të tillë e ka vetëm trajneri, që falë eksperiencës dhe dijes i vëzhgon nga këndi i lartësisë, barazisë dhe gjakftohtësisë veprimet e secilit lojtar që përfshihet në formacion në fushën e lojës. Për më tepër kur kemi të bëjmë me ministra qe iu mungon përvoja, begraundi intelektual, prova e suksesshme në qeverisje, rrezja e besimit zvogëlohet. Të sugjerosh ndryshime në qeveri, në metodën e qeverisjes, apo të para në bllok defiçencat sipas sektorëve përkatës është tjetër gjë, dhe të etiketosh emra sipas anëtarësisë me ndjenjë autoritare është sa aventurizëm, aq dhe diletantizëm politik. Po të kalojmë në peshoren e vlerave aleatët e partive që bashkëqeverisin me Partinë Demokratike, do kishim një disbalancim mes ministrave militantë, por të pamotivuar në karrierën e tyre dhe ministrave me emër që kanë krijuar portretin e tyre profesional dhe administrativ. Në qeverinë Berisha, si dhe në qeveritë e mëparshme, për hir të koalicionit ka patur dhe ka ministra që janë jashtë orbitës së karriges ku janë ulur me portofolin partiak.

Ata janë militantë të çmilitarizuar që kanë pushtuar nga një parti shterpë dhe i mjelin bulmetin që ka mbetur në periudhën e laktacionit. Ofensiva e disa aleatëve të alarmuar kërkon të ndërtojë një qeverisje me ministra të rangut të tyre, që për nga sistemi i vlerave, aftësive organizative, drejtuese dhe profesionale nuk janë të motivuar për rangun e përgjegjësisë, si dhe për opinionin e gjerë shoqëror. Kjo tregon se kanë reminishenca të së kaluarës dhe kërkojnë të revokojnë qeveri të ardhura nga klasa punëtore me saldatorë, mekanikë dhe shoferë të pararojës. Harrojnë se ka ardhur koha që në postin e ministrit duhet të vijnë njerëz të politikës me kualitete të larta intelektuale dhe profesionale, jo diletantë apo militantë zhurmues, por specialistë të fushës që kanë djersitur dhe janë ballafaquar me detyra të rëndësishme, që kanë një karrierë të pasur profesionale, të afirmuar si të suksesshëm në sektorin që do të mbulojnë. Një shembull të mirë tregoi qeveria e Kosovës e formuar nga Thaçi, ku rreth 70 për qind e kabinetit qeveritar janë me tituj profesorë. Përgjegjësia politike për nivelin e qeverisjes bie mbi partinë lider, që është Partia Demokratike. Sukseset apo dështimet i faturohen Partisë Demokratike dhe kurrë Partisë Republikane, Demokristiane apo kujtdo tjetër që është në qeverisje. Dhe këtë kosto e llogarit Kryeministri. Është ai që zgjedh sipas kritereve politike, gjeografike, gjinore, intelektuale dhe profesionale. Kopeja e koneve që lehin nuk e ruan dot ngrehinën e qeverisë, po të pësojë rrëshqitje. Është sa paradoksale dhe komike pretendimi i minorenëve për të marrë dy portofola qeveritarë. Bilancet janë bërë mbi numrin e deputetëve që kanë blerë. Dhe disa parti pa identitet, marrin poza protagonizmi, bëjnë presion se do ta rrisin numrin e deputetëve me merkaton e dimrit. Pra, “skuadra e tyre do të ketë një formacion më të kompletuar. Pazaret dhe joshjet me deputetë deficitarë, delirantë, për të përfituar poste ministrore, ka bërë që me këtë kartë kambistët politikë të thithin sa majtas e djathtas deputetë të dështuar pa identitet dhe integritet shoqëror. Pazari i deputetëve po bëhet si pazari i gabit me rroba të vjetra, ku po vishen disa parti kacavjerrëse me çmim të lirë. Përfaqësimi në qeveri duhet të jetë mbi nivelin e elektoratit që përfaqëson çdo parti dhe jo mbi numrin e deputetëve manekinë që mbushin sfondin nga dhurimi i të mëdhenjve. Në rast se nuk do dhuronte vota me lopatë Partia Demokratike në fushatën zgjedhore të 2005-s lind pyetja: A do të kishte Parti Republikane, Demokristiane e shumë të tjera që pretendojnë për racione të mëdha në sofrën e pushtetit ku janë ulur këmbëkryq dhe hanë me dy lugë? Partia Demokristiane lavdërohet se ka shtatë deputetë që janë kamikazë politikë dhe vetë nuk e dinë se çfarë aspiratash përfaqësojnë, se elektorati që i ka votuar është sa më të majtë në të djathtë dhe në qendër. Ky fenomen i imoralitetit politik që u projektua me arkitektët e Dushkut dhe u ushqye me prurje të pamotivuara, ka bërë që të rritet artificialisht pesha specifike e përfaqësimit te Partia Demokristiane. Për të provuar revanshin e këtyre kalorësve që zhurmojnë për potencialet e tyre politike, le të dalin në fushën e konkurrencës jashtë aleancave me partitë lider.

Niveli i emancipimit, kulturës dhe vlerësimit popullor për klasën e tyre udhëheqëse është maturuar gradualisht. Opinioni i gjerë shoqëror është në kontradiktë me opinionin e disa politikanëve, për sugjerimet dhe adresimet që bëjnë për reformimin e qeverisë. Ministrat nuk janë gogla për të luajtur disa politikanë të papërgjegjshëm, që duan të bëhen protagonistë të politikës kur nuk kanë as tagrin e partisë së tyre, pa folur për partitë e tjera dhe aftësisë individuale e intelektuale për të bërë rolin e liderit. Ndryshimi i një ministri trondit edhe administratën që ai ka adaptuar sipas stilit të tij drejtues. Ndryshimet bëhen kur ka stanjacion në një sektor të caktuar. Për t’i dhënë shtytje dhe për të ndryshuar gjendjen titullari i qeverisë bën zgjedhjen e tij racionale. Por ndryshimet nuk mund të ndodhin se papagajtë e politikës kanë mësuar përmendsh të recitojnë refrenin, se duan këtë apo atë ministër, që me profilin e dijeve që mbartin, i bëjnë hije mediokritetit të tyre. Kompetenca për ndryshime në qeveri është atribut i pakontestueshëm i Kryeministrit. Kopeja e koneve le të lehin në sokakët e politikës.

Qortime per qeverine

Qortime per qeverine

Qortime per qeverine :: Komentet