Skandali “Efraim Diveroli”, Protokollet e Pleqve të Zionit, Efraim Edi Rama dhe Efraim Erion Veliaj
Nga Kastriot MYFTARAJ - Ushtarët amerikanë në Irak dhe Afganistan, të cilët sigurisht që janë njohur me skandalin “Diveroli” nuk mund të mos pyesin se si është e mundur, që në kohën që atyre u kërkohet të venë jetën në rrezik për luftën kundër terrorizmit, për një pagë të vogël, një bashkëmoshatari i tyre 22-vjeçar, me mjaft probleme me drejtësinë për sjellje prej vagabondi, merr prej vitesh kontrata federale prej qindra milionë dollarësh, në emër të një kompanie praktikisht fantazmë, shkel ligjet në mënyrën më arrogante për të nxjerrë fitime, dhe kur zbulohen të gjitha këto, në vend që të arrestohet kërkohet të dëshmojë në Kongresin Amerikan, ku megjithatë nuk paraqitet fare. Cilido prej bashkëmoshatarëve amerikanë të Efraim Diveroli, që është ushtar në Irak dhe Afganistan, nëse do të bënte abuzime me gjëra shumë më të vogla, si p.sh. të shiste një rrotë makine në tregun irakian, do të shkonte fill në burg. Ndërsa Efraim Diveroli i cili, ka abuzuar me një shumë të tillë sa ç’janë pensionet që do të marrin familjet e rreth 6000 ushtarëve amerikanë të vrarë në Irak dhe Afganistan, nuk është arrestuar dhe kërkohet të dëshmojë në Kongresin Amerikan. Ushtarët afganë, të cilët rrezikojnë jetën duke luftuar kundër terroristëve dhe që mësuan se fishekët skarco i kishin “dhuratë” nga 22-vjeçari ekscentrik Diveroli, nuk mund të mos bëjnë të njëjtat pyetje si kolegët e tyre amerikanë. Këtyre pyetjeve të natyrshme supozohej që t’u përgjigjej media amerikane, e famshme në botë për investigime, dhe madje nëna e investigimit mediatik. Por, mediat amerikane deri më sot nuk po bëjnë asgjë për të zbuluar realisht misterin “Diveroli”. Edhe gazeta “New York Times”, që e hapi këtë çështje, po tregon një mungesë dëshire të madhe për të zbuluar misterin “Diveroli”. Sa më interesante dhe e mistershme bëhet çështja “Diveroli”, aq më e madhe bëhet mosdashja e mediave amerikane për ta investiguar atë. Mediat amerikane nuk duken fare të ngacmuara nga fakti se, edhe pse është bërë e qartë se Diveroli ka shkelur ligjin federal, duke abuzuar me paratë e taksapaguesve amerikanë, ndaj tij nuk është lëshuar një urdhër arresti nga autoritetet federale, por është kërkuar të dëshmojë para një komisioni të Kongresit, ku megjithatë nuk është paraqitur. Ky është një nga rastet, kur zbulohen kufijtë e pashkruar të lirisë së fjalës në SHBA, të cilët mediat e mëdha nuk i kapërcejnë, sipas një kodi heshtjeje, praktikisht të ngjashëm me Kodin Omerta të mafies. Me çfarë kufiri të pashkruar, ku mbaron liria e fjalës kanë ndeshur mediat amerikane tek çështja “Diveroli”, që nuk guxojnë ta kapërcejnë? Kur pas publikimit të artikullit në “New York Times” në fund të marsit, gazetarët amerikanë shkuan të intervistojnë babain e Efraim Diveroli, ai u doli tek dera e shtëpisë me kapuçin tradicional çifut në kokë. Ky ishte një veprim i llogaritur për t’u prerë rrugën të gjitha pyetjeve dhe investigimeve për atë se si ishte e mundur që një 22-vjeçar, ekscentrik, i alkoolizuar, që drejton një kompani praktikisht fantazmë, dhe që ka për zëvendës një masazhator, fiton kontrata qeveritare prej qindra milionë dollarësh në tregtinë e armëve dhe municioneve? Kumti që donte të përcillte i ati i Efraimit, me kapuçin çifut në kokë, ishte i qartë: Ne jemi çifutë, prandaj kini kujdes kur të merreni me Efraimin, se e gjithë kjo mund t’u konsiderohet antisemitizëm. Dhe pastaj e dini se çfarë ndodh... Kapuçi i babait të Efraimit e bëri efektin. Tashmë askush në mediat amerikane nuk guxon të investigojë për të zbuluar sesi ishte e mundur që, 22-vjeçari ekscentrik Efraim Diveroli merrte me anë të një kompanie fantazmë kontrata qindra-milionëshe për armatime, dhe pasi shkeli ligjet duke bërë abuzime, nuk arrestohet, po thirret në Kongresin Amerikan, ku megjithatë ka arrogancën të mos paraqitet. Kjo ndodh sepse mediat amerikane e kanë të qartë se në rast se e investigojnë këtë çështje, atëherë do të bëhet e qartë se Diveroli mund t’i bënte të gjitha këto gjëra sepse ishte çifut, dhe forca në dinamikë të veprimeve të tij do të zbulohet se është lobi i gjithëfuqishëm çifut në SHBA. Kështu, mediat amerikane, duke ndjekur çështjen Diveroli, kanë si pikëpamje ekuivalentin e kinematikës në fizikë (kinematika shqyrton lëvizjet e një trupi pa treguar forcat që veprojnë), kur sipas gazetarisë investigative duhet të kishin si pikëpamje ekuivalentin e dinamikës në fizikë (dinamika shqyrton lëvizjet e një trupi nga pikëpamja e forcave që e venë në lëvizje atë) Në rast se Diveroli do të kishte qenë gjithçka tjetër përveçse çifut, sot gazeta “New York Times” do të kishte hetuar thellë për të zbuluar të gjitha aspektet enigmatike të skandalit “Diveroli”. Por, gazeta “New York Times”, edhe pse e bëri e para të ditur skandalin “Diveroli”, nuk vazhdoi ta investigojë atë thellësisht siç do të kishte bërë në çdo rast tjetër. Dhe kuptohet përse. Gazeta “New York Times” zotërohet nga familja me origjinë çifute Ochs-Sulzberger, e cila nuk do që të zbulohet e vërteta e çështjes “Diveroli”. Gazeta “New York Times” na tregoi se një 22-vjeçar ekscentrik me probleme me drejtësinë, që zotëron një kompani thuajse fantazmë, merr kontrata federale armatimesh prej qindra milion dollarësh, dhe pastaj shkel ligjet federale, për të nxjerrë fitime shtesë abuzive. Bukur! Por, gazeta “New York Times” nuk po bën asgjë për t’iu përgjigjur pyetjes: Kush ia ka mundësuar këtë gjë një 22-vjeçari ekcentrik, me probleme me drejtësinë, dhe kush e mbron atë, në mënyrë që, pasi ka bërë dhunime të rënda të ligjit federal, duke shkaktuar dëme të mëdha për paratë e taksapaguesve amerikanë dhe reputacionin e SHBA në luftën kundër terrorizmit, në sytë e aleatëve, megjithatë nuk arrestohet, por kërkohet në hiering në Kongresin amerikan, ku megjithatë nuk paraqitet? Është e qartë se Diveroli është, siç quhen në SHBA, një untouchable (i paprekshëm). Për ata që besojnë tek teoritë më ekstremiste të konspiracionit çifut botëror, me bazë tek Protokollet e Pleqve të Zionit, tek çështja “Diveroli” nuk ka asnjë enigmë. Për ta çështja “Diveroli” është njëlloj siç është për palenteologun një vertebër dinozauri, duke nisur nga e cila ai skicon gjithë skeletin, në përmasat që ka pasur. Kështu, edhe ata, nga çështja “Diveroli”, krijojnë idenë për përmasat e fuqisë së lobit çifut në SHBA. Unë nuk jam nga ata që besojnë në një teori të tillë. Unë më tepër besoj se janë disa çifutë ekstremistë, si Soros, apo edhe si Theodor Hertzl, që duket se ka shkruar Protokollet e Pleqve të Zionit, që janë përgjegjës për këto gjëra. Tekefundit, ashtu siç ka pasur gjermanë ekstremistë si Hitleri, ka dhe çifutë ekstremistë si Soros apo Theodor Hertzl. Por, të gjithë ata që njihen me çështjen “Diveroli”, dhe me ecurinë e saj të deritashme, e kanë të vështirë të kundërshtojnë teoritë më ekstremiste të konspiracionit. I gjithë sistemi politik dhe i drejtësisë në SHBA ka mbetur peng i një 22-vjeçari me kapuç çifuti në kokë. Kongresi Amerikan, detyroi Presidentin Clinton që të dilte para tij dhe të përgjigjej për një aventurë dashurie, ndërsa është i pafuqishëm para një 22-vjeçari, i cili në fakt tashmë duhet të ishte në burg dhe jo i ftuar në Kongres, ku megjithatë ka arrogancën të mos shkojë. Duket se Efraim Diveroli nuk është nën juridiksionin ligjor zyrtar amerikan, por është nën një tjetër juridiksion-hije të një shteti-hije, në sajë të kapuçit magjik çifut që mban në kokë. Kandidatët presidencialë amerikanë, posaçërisht ata amerikanë, duhet ta kishin bërë çështjen “Diveroli” një nga pikat fokale të fushatës së tyre. Ata duhet të pyesnin me të madhe se si është e mundur që paratë që taksapaguesit amerikanë japin për luftën kundër terrorizmit, duke sakrifikuar nga projektet sociale, shëndetësore dhe për mjedisin, përfundojnë në duart e një vagabondi 22 vjeçar që abuzon me to. Por kandidatët presidencialë amerikanë dhe politikanët e tjerë nuk e kanë bërë këtë gjë. Efraim Diveroli ishte një dhuratë e papritur e artë për propagandën e Al-Qaeda-s, e cila nuk mund të mungojë t’u thotë myslimanëve të botës se ja çfarë u bën atyre çifutëria botërore: një vagabond 22 vjeçar çifut, që furnizon me municion forcat qeveritare afgane u çon atyre fishekë të skaduar, që të nxjerrë fitime me gjakun e tyre. Kështu Al-Qaeda do t’u thotë atyre afganëve dhe irakianëve (Diveroli ka pasur kontrata dhe për furnizimin me armë e municione të forcave qeveritare irakiane) që luftojnë në krah të amerikanëve kundër terroristëve islamikë, se me gjakun e tyre po pasurojnë çifutët. Çështja “Diveroli” duhet të na ndriçojë dhe për të kuptuar disa zhvillime në Shqipëri, ku çifuti George Soros vjen dhe investon me pretendimin që të promovojë shoqërinë e hapur, por në fakt vjen të financojë promovimin dhe dominimin politik dhe mediatik të elitave të përbëra nga kriptoçifutë si Edi Rama, Erion Veliaj, Piro Misha, Remzi Lani, Alfred Moisiu etj., të identifikuar prej ekspertëve të tij. Karriera e Erion Veliajt ngjan shumë me atë të Efraim Diveroli. Erion Veliaj është katapultuar në shoqërinë civile dhe politikë, po me mbështetjen e Soros, në të njëjtën mënyrë si Efraim Diveroli është katapultuar në biznesin e madh. Edi Rama dhe Erion Veliaj janë “Edi” dhe “Erion” për ne, por në kulisat e Soros, si kriptoçifutë ata janë Efraim Rama dhe Efraim Veliaj.