Edison Ypi: Sipas meje, mua President!

Kot rropateni. Ja ku më keni. Bëmëni President! Mua që Shqipërinë, ngaqë e kam, nuk e lakmoj. Dhe nuk e vjedh, nuk e djeg, nuk e shkatërroj.

Më bëni, pra, mua President!

I pari që do më pranojë pa asnjë hezitim është Berisha. I cili nuk do bëjë atë për të cilën e përgojoni, të më bëjë të tijin, sepse të tijin më ka. Por Berishës, megjithatë, nuk do t’ia lë thatë këtë nder. Do ia shpërblej me një hile. Ashtu si Kadare, i cili me autoritetin e shkrimtarit i vuri diktatorit një maskë për ta zbutur shumë; unë, me autoritetin e Presidentit,Berishës do t’i vë një maskë për ta egërsuar pak.

Rama gjithashtu do pranojë. Në fillim do bëjë ca naze. Sepse në një shkrim nuk e cilësova si do t’i pëlqente: “Desktop” apo “Laptop”, por vetëm “Ipad”. S’ka problem. Me Ramën rregullohem. E ftoj për një pjatë fasule në ndonjë restorant në Pas Ku Qan. Flasim pak për Neorealizmin, Viscontin, Pasolinin, Antonionin, Felinin. I kujtoj se kur e rrahën më 1997 lajmin e mora vesh nga një gazetë, duke ngrënë edhe atëherë një pjatë fasule, mbi të cilën pjatë më rrëshqitën disa pika loti që u përzjenë me fasulet. Duke ngrënë, pra, fasule dhe duke u llafosur për neorealizëm dhe për produkte Apple, do ta siguroj Ramën se gjatë mandatit tim presidencial nuk do t’i heq e nuk do t’i vë asnjë maskë, dhe ai me siguri do pranojë.

Të kundërshtojë Ilir Meta emrin tim, as që bëhet fjalë. Iliri kur të mësojë që një kolonjar me gjyshen skraparlleshë do bëhet President, do t’ia marrë valles dhe do nisë të këndojë. Sa do buçasë Osumi, do tundet Tomorri, Abas Aliu do zgjohet nga gjumi.

Ismail Kadaresë do t’i pëlqejë aq shumë kandidatura ime, sa mes lotëve të mallëngjimit, duke i rënë kokës me grushta në formë vetëqortimi, se si s’i kish vajtur mendja më parë te kandidatura ime, do më marrë në telefon me celularin e Bujar Hudhrit dhe do më kërkojë një mijë herë të falur. Pas kësaj keqardhjeje të skajshme, Ismaili do ulet menjëherë të shkruajë romanin më të mirë të jetës së tij me titull “Pika na rraftë”.

Ambasadori amerikan mund edhe të luajë mendsh nga qejfi që, më së fundi, me anë të një të përndjekuri ky problem u zgjidh paq. Me këtë rast Ambasadori do vijë disi në vete për sorollopët dhe sorollopeshat e Sigurimit të Shtetit dhe nomenklaturës që mban ende në Ambasadë.

Mund të thotë ndonjë se unë s’bëj për President, sepse nuk jam i martuar. Po, është e vërtetë që nuk jam i martuar dhe nuk kam grua. Por s’duhet harruar se kam gjithato të dashura: Nëmërçkën, Vjosën, Myzeqenë, Karavastanë, Pukën, Zadrimën, Lezhën, Malësinë e Madhe, Shkodrën etj. etj. Njëra më e bukur se tjetra, të gjitha për t’ua prerë kokën. Me të cilat kam plot bij e bija, nipër e mbesa, male e kodra, lumenj e përrenj, zabele dhe lëndina, pyje dhe korie. Që janë të gjitha pjella pasioni. Pra, të jashtëligjshme, domethënë kopilë dhe kopilesha, por të gjithë të bukur dhe të freskët, sepse frute Dashurie. Dhe jo si bijtë dhe bijat tuaja. Pjella martesash kaps me femra si burra, lindur mes gromësimash.

I kam gjithë këto cilësi të larta, por kam edhe të meta.

Për shembull, nuk kam qenë sahan, sahat, sapun, surrat, lëpirës i diktaturës. Si dhe nuk kam qenë bashkëpunëtor i Sigurimit. Dhe as “i ri me perspektivë”. Le të mbyllet një sy, dhe të më falen këto të meta, se s’bëhet hataja.

Nuk kërkoj të bëhem President sepse, për shembull, jam më i lexuari dhe më i adhuruari ndër gdhendësit e tekstit, që janë gjëra që s’ngrenë kandar, por sepse kur të bëhem President do bëj punë.

E para punë që do bëj, është që do t’i ngul kthetrat atij që do ta kem tërësisht në dorë, sistemit të Drejtësisë. Do shes e do blej gjykatësa e prokurora, avoketër e notera. Do ngre madje në fshehtësi edhe një bursë të vlerës, kuotimit, këmbimit të tyre.

Fill pas kësaj, do zgjidh dy probleme madhore:

Problemin e zhvillimit të shpejtë ekonomik të Shqipërisë do ta zgjidh duke u dhënë falas të gjithë kinezëve shtetësinë shqiptare, dhe duke e bindur Kinën që t’u japë nënshtetësinë kineze të gjithë shqiptarëve. Për të krijuar një difuzion racash të largëta, prej të cilit bashkim ndërzyes, siç dihet, dalin pjella të shëndetshme.

Ndërsa rrezikun e neo-otomanizimit të Shqipërisë do ta zgjidh duke shpallur zyrtarisht se Skënderbeu nuk ka qenë shqiptar i shquar, por serb i kulluar. Kjo si fillim. Pasi të shohim efektin e serbizimit të Skënderbeut, me kalimin e kohës do shqyrtojmë edhe origjinat e të tjerëve, të Ismail Qemalit, për shembull.

Do marr edhe masa të tjera tejet të vyeshme.

Në hyrje të tunelit të Kërrabës do vë një postbllok. Atje do caktoj disa nuhatësa të cilët do kenë aftësinë që në çast të veçojnë ata udhëtarë të cilët rrugët edhe i duan edhe i përgojojnë. Këta nuk do lejohen të kalojnë me makinat e tyre nëpër tunel. Do urdhërohen t’ia therin përpjetë. Nëpër rrugën e vjetër të Kërrabës. Atë me 5 mijë kthesa dhe 10 mijë gremina. Kur të kthehen do ndeshen me të tjerë nuhatësa në hyrje të tunelit nga ana e Elbasanit. Dhe do vazhdojë ky dënim ndaj kësaj specieje të çuditshme shqiptarësh, derisa të shërohen nga marrëdhënia e sëmurë me rrugët, si ato të rejat dhe të asfaltuarat.

Para fillimit të festimeve të 100-vjetorit të pavarësisë do marr një masë me karakter etiko-gjuhësor. Do urdhëroj që termat “Kolaboracionist” dhe “Çlirimtar” të kohës së luftës pushtuese të shqiptarëve prej shqiptarëve, të vazhdojnë të ekzistojnë, dhe të pasqyrohen edhe në Fjalorët përkatës të Shqipes. Me një ndryshim të vogël. Që të këmbehen me njëra-tjetrën. Ky këmbim të bëhet në atë mënyrë që, për shembull, Ernest Koliqi të vazhdojë të perceptohet bashkëpunues me fashizmin, por të quhet “Çlirimtar”; ndërsa diktatori, le të vazhdojë edhe ai të konsiderohet, po deshe edhe të nderohet, si çlirimtar, por të thirret “Kolaboracionist”.

Rëndësi të veçantë do t’i jap ishullit të Sazanit. Qejf të madh kam që në atë ishull, bashkë me lepujt dhe gjarpërinjtë, të lemë në fatin e tyre nostalgjikët. Të cilët nga ishulli do kujtojnë gjirin heroik të Vlorës, flotën dhe nëndetëset ruse dhe katerat siluruese që janë shndërruar të gjitha në skrap, trimëritë e pashoqe të marinarëve që po rrëfehen nëpër gazeta etj. etj. dhe do t’u mbushen sytë me lot. Por nuk do vete kaq larg. Nostalgjikëve do t’u jap edhe ca vite për reflektim. Nëse deri në mbarim të mandatit tim të parë presidencial nuk do kenë zënë mend, atëherë do t’i mbyll në zgafellat e Karaburunit, të cilat zgafella, bashkë me nostalgikët brenda, do t’i betonoj.

Me anë të disa manovrave mafioze, edhe duke blerë deputetë me pare në dorë, do t’i bëj një tjetër nder të madh kombit. Do bëj të mundur që nëntë në dhjetë llomotitësve të gazetave dhe televizioneve, atyre që shkruajnë nëpër gazeta fëlliqësira aq të ndërlikuara, të ndotura nga ato që u vijnë ndërmend vetëm atyre që u është mërzitur jeta, me anë të një ligji të posaçëm, do t’u mundësoj pension të parakohshëm. Që të bien rehat një herë e mirë veshët e miletit nga orekset e tepruara të mortjes me emrin media.

Në funksion të realizimit sa më të shpejtë të “Bashkimit Kombëtar”, do bëj çmos ta bëj realitet ëndrrën e Nexhmedin Spahiut dhe Arben Popocit për ta ndryshuar emrin e Shqipërisë në “Shqipëria Perëndimore” dhe emrin e Kosovës në “Shqipëria Lindore”.

Kurrë nuk do mburrëm se jam i përndjekur.

Fjalimet do t’i shkruaj vetë.

Në pyllin e pallatit presidencial nuk do lejoj të kullosin dhen e dhi, lopë e qe, harabela e laraska, por vetëm sorkadhe dhe ketra.

Kur të mos jem më President, e vetmja gjë që do bëj është se s’do bëj asgjë. As parti, as shoqatë, as organizatë, asgjëprejgjëje, vetëm do vazhdoj të lexoj libra.

Hajt, pra. Bëmëni President! S’ka tjetër që të ketë më tepër merita se unë. Që e kam lexuar Hamletin kur kam qenë 9 vjeç. Që të parët e m’i kanë qenë Rilindës. Që vij nga muzgje të bukur dhe të frikshëm me Qiej të grisur dhe të përgjakur, nën të cilët u shtruan gosti të mëdha, por sofrat u përmbysën nga banditët dhe mbeturinat i hëngrën minjtë.

E morët seriozisht? Sa budallenj jeni! Bëra hajgare. S’më keni mua për atë punë. Edhe sikur të ma falni botën. Jam tepër i vrenjtur. Gjeni ndonjë më të qeshur!

Revista Drini

Edison Ypi: Sipas meje, mua President!

Edison Ypi: Sipas meje, mua President!

Edison Ypi: Sipas meje, mua President! :: Komentet